Monday, March 30, 2015

Νίκη στον αγώνα των κρατούμενων απεργών πείνας


Δεκατέσσερα χρόνια μετά την επαναφορά των αντιτρομοκρατικών νόμων πολλοί λίγοι βρίσκονταν τότε σε θέση να προβλέψουν τις σαρωτικές αλλαγές στο νομικό οπλοστάσιο του κράτους που θα ακολουθούσαν. Υπνωτισμένη από την αναπτυξιακή νιρβάνα, η ελληνική κοινωνία παρακολουθούσε απροβλημάτιστη τα διάφορα συμβάντα της μετάλλαξης του αστικού κράτους. Το καλοκαίρι της τρομουστερίας τους 2002 με την σύλληψη της 17Ν, ο τρομονόμος 2 με το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης το 2004, ο κουκουλονόμος του 2009 ήταν σημάδια των αμυντικών αναχωμάτων που έστηνε το κράτος μπροστά σε αυτό που έβλεπε να έρχεται. Και αυτό που ερχόταν δεν ήταν άλλο από την έξαρση της κοινωνικής οργής ,όπως μας προειδοποίησε η εξέγερση του Δεκέμβρη του '08, από το 2010 και έπειτα απέναντι στην επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στη χώρα. Η ίδια η κοινωνική αντίσταση, δηλαδή, ήταν αυτή που έπρεπε να ποινικοποιηθεί. Οι τρομονόμοι, ο κουκουλονόμος, τα τρομοδικεία, οι βίαιες λήψεις DNA, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, των φιλικών και συγγενικών σχέσεων και της ελευθερίας του λόγου είναι η δικαιακή αναμόρφωση που επιβάλει η ολοκληρωτική μετάλλαξη του κράτους. Στο ευρύτερο πλαίσιο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης ή καλύτερα της επέλασης πάνω στην εργατική τάξη και μόνο εντός αυτού μπορούν, όχι μόνο να κατανοηθούν πλήρως οι κινήσεις των κρατούντων, αλλά και να ανατραπούν.

Στο ίδιο πλαίσιο το περσινό νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση του σωφρονιστικού συστήματος που όρισε τις φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ ,στις οποίες θα κρατούνται οι θεωρούμενοι επικίνδυνοι κρατούμενοι, απομονωμένοι από τους υπόλοιπους χωρίς ουσιαστικά κανένα δικαίωμα, ήρθε να μας υπενθυμίσει για άλλη μια φορά ότι με το νέο μοντέλο εργαζόμενου-έγκλειστου οφείλουμε να πουλάμε την εργατική μας δύναμη με όρους στρατοπέδου: πειθαρχημένοι, απομονωμένοι, εντατικοποιημένοι, υπό τον συνεχή εκβιασμό της ανεργίας και υπό αυστηρό έλεγχο και επιτήρηση. Με άλλα λόγια, αν οι κυρίαρχοι μας πρώτοι αίρουν την διάκριση έγκλειστων και μη έγκλειστων αναμορφώνοντας συνολικά την κοινωνία στα πρότυπα μιας φυλακής, τότε το δικό μας καθήκον είναι να ενώσουμε τις φωνές μας με αυτές των κρατουμένων αναγνωρίζοντας τον ίδιο εχθρό και διεξάγοντας έναν κοινό αγώνα.

Από τις 2 Μαρτίου τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου, Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος και Γ. Καραγιαννίδης καθώς και οι Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, Ν. Μαζιώτης έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ζητώντας να καταργηθούν οι παραπάνω νόμοι και πρακτικές. Στον αγώνα μπήκαν στην συνέχεια οι Γρ. Σαραφούδης, Δ. Πολίτης, Α. Μπουρζούκος , Τούρκοi και Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές.

Στηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών πείνας. Απαιτούμε:

• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μείγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

No comments:

Post a Comment